امام ششم عليه السلام مي فرمايد:

در روز قيامت پيرمردي را براي رسيدگي به اعمالش



[ صفحه 88]



مي آورند. سپس نامه ي اعمالش را به او مي دهند. ظاهر نامه، كه به طرف مردم است، در آن چيزي جز گناه و معاصي مشاهده نمي شود. و كار محاسباتش به طول مي انجامد. پس آن پيرمرد مي گويد: پروردگارا آيا به آتشم مي سوزاني و مرا به جهنم مي افكني؟ پروردگار بزرگ مي فرمايد؛ اي پيرمرد به راستي من حيا مي كنم كه عذابت كنم؛ چون كه در دنيا براي من نماز مي گزاردي و عبادت مي كردي. سپس امر مي فرمايد كه بنده ي مرا به بهشت ببرند. [1] .