نقل شده كه غلام سياهي به نام برخ، در زمان حضرت موسي زندگي مي كرد بسيار متعبد، نمازخوان بود، حضرت موسي به توسط او طلب باران نمود. خداي بزرگ هم به خاطر اين جوان متعبد و نمازخوان باران براي مردم فرستاد و خداوند خطاب به موسي فرمود:

برخ بنده ي بسيار خوب من است فقط يك عيب در او وجود دارد و آن اينكه در سحرها كه براي عبادت و نماز بر مي خيزد از نسيم سحرگاهي لذت برده و به وسيله ي آن آرامش مي يابد، كسي كه مرا دوست مي دارد، نبايد توجه و آرامش او به چيز ديگري باشد. [1] .



[ صفحه 87]