شخصي خدمت امام صادق عليه السلام آمد و استخاره كرد، استخاره بد آمد، ولي او آن را ناديده گرفت و به مسافرت تجارتي رفت، و اتفاقاً به او خوش گذشت و سود فراواني هم برد.

وقتي بازگشت خدمت امام رفت و گفت: يادتان هست كه استخاره برايم كرديد و بد آمد؟ اما من آن را نديده گرفتم و سود هم بردم.

حضرت فرمود: يادت هست در فلان منزل خسته بودي نماز مغرب و عشاء را خواندي، شام خوردي و خوابيدي، و هنگامي كه بيدار شدي آفتاب صبح زده بود، و نماز صبح تو قضاء شد؟

عرض كرد: آري، يابن رسول الله.

فرمود: اگر خدا دنيا و هر چه در آن است را به تو داده بود جبران آن خسارت معنوي نمي شد. [1] .