در سالهائي كه مسلمانان به پيروزي هاي چشمگيري نائل شده بودند بزرگان قبيله هاي عرب يكي پس از ديگري به مدينه



[ صفحه 77]



مي آمدند، چند نفر از سران بني ثقيف، كه در طائف سكونت داشتند، از طرف مردم به مدينه آمده و خدمت رسول الله مشرف شدند، و عرض كردند كه، ما مسلمان مي شويم ولي به چند شرط:

يكي اينكه: بت «لات» در بين ما باقي بماند. پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله قبول نفرمود و ديگر اينكه: بتها را با دست خود نشكنند. پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: اشكالي ندارد ما كساني مي فرستيم كه تمامي بتها را بشكنند.

سوم اينكه از نماز خواندن ما را معاف بدار. حضرت فرمود:

«اما الصلاة فلا خير في دين لا صلاة فيه؛ ديني كه در او نماز نباشد، فايده و خيري ندارد، و چيزي در آن نيست».

مسلماني كه در طول شبانه روز در برابر خداي خود سر تعظيم فرود نياورد و به ياد خداي خويش نباشد مسلمان درستي نيست. [1] .