ابي عبيده خداء گفت: با حضرت باقر عليه السلام بودم، مركبم گم شد. امام عليه السلام فرمود: دو ركعت نماز بگذار و بعد بگو: خداوندا، تو كه گمشده را باز مي گرداني، و از گمراهي به هدايت مي آوري، گمشده ام را به من بازگردان كه آن از احسان و بخشش توست.

بعد امام باقر عليه السلام فرمود: اي اباعبيده! پيش آي و سوار مركب شو. با حضرت سوار شدم. همچنان كه راه مي پيمودم يك سياهي به چشم ما خورد، امام عليه السلام فرمود: اين شتر توست. چون دقت كردم دريافتم كه شتر من است. [1] .