ابوحازم گويد مردي به امام سجاد عليه السلام عرض كرد: چه چيز سبب پذيرش نماز است؟ فرمود: ولايت ما و برائت از دشمنانمان.

امام صادق عليه السلام فرمود:

خداوند تبارك و تعالي فرموده است: نماز را تنها از كسي مي پذيرم كه در برابر بزرگي من سر فرود آورد و خود را به خاطر من از شهوت ها نگه دارد و روزش را با ياد من سپري كند و بر آفريده هاي من بزرگي نكند، گرسنه را سير كند و برهنه را بپوشاند، بر مصيبت زده رحم آورد و غريب را پناه دهد.

پس نور اين شخص چون خورشيد مي درخشد و برايش در تاريكي ها نور، و در ناداني ها، دانائي، قرار مي دهم. با عزتم او را نگاه مي دارم و با فرشتگانم از او نگهباني مي كنم. مرا مي خواند، پاسخش مي دهم از من درخواست مي كند، مي دهم. حكايت او نزد من حكايت باغ هاي بهشت است، كه ميوه هايش خشك نمي شود و حالت آنها دگرگون نمي گردد. [1] .