حضرت علي عليه السلام در نماز چنان غرق به خدا مي شد كه از هر چيز ديگر غير از خدا غافل مي شد. در جنگ صفين تيري بر ران مقدسش وارد شد هر چه كردند تا تير را در موقع عادي خارج نمايند از شدت درد و ناراحتي آن حضرت نتوانستند.

خدمت امام حسن عليه السلام جريان را عرض كردند. فرمود: صبر كنيد تا پدرم به نماز بايستد زيرا در آن حال چنان از خود بيخود مي شود كه به هيچ چيز متوجه نمي گردد. به دستور حضرت مجتبي عليه السلام در حال نماز تير را بيرون آوردند. بعد از نماز علي عليه السلام متوجه شد كه خون از پاي مقدسش جاريست. پرسيد چه شد. عرض كردند تير را در حال نماز از پاي شما بيرون كشيديم. [1] .