معلم در مدرسه از مهم ترين عوامل تربيتي به حساب مي آيد و به عنوان يك الگوي موثر و راه نماي مورد قبول در تربيت، نقش به سزايي برعهده دارد.

چون معلم در مقاطع و دوران هاي مختلف تحصيلي و با دوره هاي سني دانش آموزان و شرايط عديده تغيير مي كند، زمينه تأثير در تربيت نوجوانان و جوانان نيز فراهم مي شود و اين به دليل نزديكي شخصيت معلم و دانش آموز، اهميت ويژه اي دارد.

مسلم است كه اخلاق مناسب، محبت معلم، مدبر بودن و منش او، اهل علم و عمل بودن او، منطقي بودن رفتارهاي او، ميزان دانش و معلومات او و تسلط او بر مطالب علمي، درك شرايط و روحيات



[ صفحه 151]



دانش آموز و عفو بخشش و... مهم ترين صفات و ويژگي هايي هستند كه در اين تربيت مفيد واقع مي شود و معلم با داشتن اين صفات، اثر بيش تري در تربيت دانش آموز خواهد داشت.

هم چنين رفتار معلم در رعايت مناسك ديني و عمل او به اعمال و فرايض، با توجه به نقش الگويي او اهميت زيادي در گرايش دانش آموزان به امور عبادي مثل نماز دارد.