نقش روحانيت به دلايل عديده از نقش ديگر گروه ها از اولياء و مربيان بيش تر است و تأثير و نفوذشان در جوانان و نوجوانان بيش تر از نفوذ والدين مي باشد. عموماً فرزندان، والدين را قديمي مي دانند و خود را به خاطر تحصيلات جديد، از والدين فهميده تر مي دانند و در نتيجه يك نوع گريز و دوري از والدين در آنان به چشم مي خورد.

از جهت ديگر، والدين امروز گرفتار نابساماني هاي زيادي هستند و فرصت و توان كافي و لازم براي رسيدگي به فرزندان خود را ندارند و مسئوليت تربيت را به عهده مدارس قرار مي دهند.

در كنار مدارس، گزينه ديگري به نام عالمان ديني هستند كه عموماً افرادي آگاه و موقع شناس اند و به پاكي و تقوا شناخته شده و به امور جامعه آگاه اند آن ها بي خبر از رخداهاي روزگار نيستند و آلودگي و فساد اخلاقي نيز در آن ها نيست؛ بي آلايشي در وجود آنان بيش تر است و از موضوعاتي سخن به ميان مي آورند كه با فطرت پاك نوجوان و جوانان سازگاري بيش تري دارد. پس مي توانند هادي و راه نماي خوبي براي جوانان باشند.