جوان ها موهبت هاي الهي اند، امانتداران آينده و امانت هاي فعلي اند. از اين جهت بر همگان لازم است با جوانان مدارا نمايند و آنان را از خود نرنجانند. بايد نسبت به آنان همچون فرزندان و برادران خود دل سوزي كرد تا روح صفا در زندگي و در جامعه حكم فرما شود. بايد به آن ها نويد آسايش و بالندگي در آينده را داد و در اين راه احساس برادري با جوانان و نوجوانان و كل افراد جامعه نقش اساسي دارد. [1] .

در قرآن كريم آمده است «مؤمنان برادر يك ديگرند» [2] امام صادق(ع) نيز درباره برادري با جوانان و نوجوانان و ميان سالان مي فرمايد:

«اُوصيكَ أَنْ تَتَّخِذُوا صَغيرالمُسْلِمينَ وَلَداً، وَ اَوْسَطَهُم اَخَاً... و صِلْ اَخاكَ...»؛ «سفارش مي كنم خردسالان مسلمانان را فرزند، جوانان را برادر... خويش بدان بدانيد. پس به فرزند خود رحم كن و با برادرت پيوند و هم دلي داشته باش.» [3] .

اين دستور ديني امام صادق(ع)، آثار فراواني نيز در جامعه دارد كه مهم ترين آن، ايجاد فضاي دوستي همراه با صميميت، هم دلي، وفاق، احساس برادري و تفاهم اجتماعي نسبت به يك ديگر است.

در چنين فضايي راحت تر مي توان جوانان را به سمتي هدايت نمود كه موجب شكوفايي آنان گردد. قبلاً نيز به اين كه جوانان مسئوليت آينده جامعه را بر عهده دارند اشاره نموديم. در صدر اسلام نيز بسياري از پيروزي ها مديون برادري و ايثار جوانان تحت لواي رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) بود. جوانان فطرتاً پاك و مسئوليت پذير و هدايت پذيرتر از پيران هستند. پس جامعه و عوامل اجتماعي در تربيت ديني و گرايش آنان به امور عبادي از طريق هم دلي و اتحاد، نقش به سزايي دارد.



[ صفحه 138]