در دوران كودكي، امكان كنترل و منع براي والدين بيش تر است اما در دوران نوجواني و جواني اين امكان ميسر نيست؛ چون فرزند بزرگ شده است. لذا والدين وظيفه دارند بر محيط هايي كه فرزندان آنان با آن ها ارتباط دارند نظارت داشته باشند و اگر فرزندان نياز به اطلاعاتي دارند، آن را به آنان بدهند و اگر دچار غفلت هستند، آن ها را آگاه كنند تا دچار لغزش هاي اجتماعي نشوند.



[ صفحه 129]