دوران حمل و بارداري، دوران حيات جنيني و حساس ترين و مهم ترين دوران براي تربيت فرزند به حساب مي آيد.

از ديدگاه دين مبين اسلام، اين دوره از اهميت ويژه اي برخوردار است و روايات، آداب و سنن زيادي براي آن نقل شده است.

همه رفتارهاي والدين در اين دوره، خصوصاً مادر در سلامت جنين مؤثر است و نقش اساسي دارد؛ حتي غذاهايي كه مادر مي خورد، به نوعي در فرزند تأثير دارد. به اين موضوع بالأخص در كتب تربيتي و روان شناسي پرداخته شده و ما نيز براي توجه بيش تر به اهميت اين دوره، يك روايت از رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) نقل مي نماييم. پيامبر مي فرمايد: «السَّعيدُ سَعيدٌ في بَطْنِ اُمَّهِ وَالشَّقيُ شَقيٌّ في بَطْنِ اُمِّهِ؛ [1] «سعادتمند، سعادتمند است از شكم مادر و بدبخت، بدبخت است از شكم مادر.»

در «روضةالمتقين» آداب و سفارش هاي لازم براي دوره بارداري نقل شده است. بر اساس اخبار و روايات معصومين (عليهم السلام)، در اين دوره، مادر بايد موارد ذيل را مورد توجه قرار دهد: «زندگي در محيطي آرام باشد، سلامت جسمي او تضمين شود، كار زياد نكند، از حرام بپرهيزد، از هوس بازي روگردان باشد، غذايش پاك و سالم باشد، به هر مجلسي رفت وآمد نكند، از هر غذايي نخورد، حتي در فكر كردن نيز روحيات و روان خود را از خطرها و آلودگي ها دور نگه دارد و... دقت در اين مسايل در تربيت فرزند سرنوشت ساز است [2] .



[ صفحه 115]