جواني، دوران بي قراري و بي صبري و تحولات فكري و عقيدتي است. وجود اين دوره در تكامل شخصيت جوانان لازم است. استقامت و صبر براي جوانان در اين دوره مهم است و نيز رفتن و پذيرفتن راه هايي كه مي تواند براي آن ها اين صبر و استقامت را به ارمغان بياورد.

تحمل و استقامت در برابر مشكلات و ايستادگي در برابر آن ها در دوران جواني، تأمين كننده آسايش آينده و تعيين كننده سعادت پاينده براي جوان است.

جواناني كه توان مقابله با مشكلات را ندارند و صبر و استقامت از خودنشان نمي دهند نمي توانند آينده موفقيت آميزي داشته باشند.



[ صفحه 95]



اصولاً رشد و بالندگي بر پايه صبر و استقامت استوار است و هيچ استقامتي منجر به شكست نمي شود. اين را تأكيد مي كنيم كه هر استقامت و ايستادگي در برابر سختي ها وجهي از خوشبختي را به دنبال دارد. قرآن كريم نيز مؤيد اين مطلب است: «فَإِنَّ مَعَ العُسْرِ يُسْراً إِنَّ مَعَ العُسْرِ يُسْراً» [1] ؛ «به يقين با هر سختي آساني است (آري) مسلماً با هر سختي آساني است.»

به دليل اهميت فراوان صبر در زندگي است كه خداوند رسول خود را به صبر فرا مي خواند و به دليل اهميت بيش تر صبر و استقامت در جواني است كه ائمه ديني پيوسته فرزندان خود را به صبر و پايداري دعوت مي نموده اند. به طور كلي يكي از خصلت هاي مهم پيشوايان ديني كه مي بايست اسوه زندگاني ما باشد، خصلت صبر و استقامت آن هاست.

امام رضا(ع) دراين باره مي فرمايد: «لا يَكُونُ المؤمِنُ مؤمناً حَتيَ يكُونَ فيهِ ثلاثُ خصَّالٍ... و سنةُ وليّه... و امَا لسُنَةُ من وليّهِ فالصبرُ في البأساء و الضَرّاءِ»؛ «هيچ مؤمني مؤمن واقعي نمي شود مگر اين كه سه خصوصيت اخلاقي از سه كس بياموزد تا ايمانش كامل گردد... از امامان صبر و استقامت در سختي ها. [2] .

جوان مي خواهد هم چون بسياري از بزرگ ترها به كمال برسد و رشد كند و بالنده گردد و به شغل و علم و زندگي خوب برسد. تصور او اين است كه رسيدن به اين هدف ميسر است، اما وقتي اين هدف محقق نمي شود، آرزوها فرو مي ريزد و جوان، سر خورده و نااميد مي گردد.

قرآن در اين موقعيت، دو راه مناسب پيش پاي او مي گذارد: يكي صبر و شكيبايي و ديگري نماز. نماز انسان را در رسيدن به هدف ها ياري



[ صفحه 96]



مي كند. قرآن كريم مي فرمايد: «اي افرادي كه ايمان آورده ايد! از صبر و استقامت و نماز كمك بگيريد؛ زيرا خداوند با صابران است.» [3] .

براين اساس، نوجوانان و جوانان در مسير رسيدن به كمال در زندگي خويش بر مبناي افق ذهني خود كه براي خويش ساخته اند، گاهي خود را تنهاي تنها مي يابند و در اين حالت است كه با نماز و اُنس با پروردگار، روح خود را داراي پشتيبان و همراه، مي بينند.

امام علي(ع) در مورد راهيابي به سعادت چنين سفارش مي فرمايد: «بادِرْ بِالطّاعَةِ تَسَْعدْ [4] ؛ به طاعت بشتاب تا سعادتمند شوي.»

پس با اين تفاصيل صبر بر سختي ها و مصائب به خصوص در دوران جواني، براي رسيدن به كمال بسيار مهم است و ضرورت جدي دارد.



[ صفحه 97]