انسان مدام دوست دارد در كارهاي خود پيشرفت كند و يكي از دغدغه هاي او، آسايش زندگي و ازدياد رزق و روزي خانواده است. بركت در مال هم فراهم نمي شود مگر در سايه نماز. در روايتي از امام صادق(ع) آمده است»: «الصّلاةُ...بَرَكَةٌ في الرِّزْقِ [1] ؛ «نماز باعث بركت در رزق و روزي است.»

اگر انسان بداند از راه نماز چه آساني مي تواند به فراواني رزق دست پيدا كند، هيچ گاه نماز را رها نمي كند.

در روايت ديگري امام صادق(ع) مي فرمايد: «كَذِّبَ مَنْ زَعَمَ اَنَّهَ يُصَلّي... وَ هُوَ يَجُوعُ، انَ الصَّلاةَ اِلَيْهِ... تَضْمِنُ رِزْقَ النَّهارِ» [2] ؛ «اگر كسي بگويد من نماز



[ صفحه 90]



شب مي خوانم و روز را در گرسنگي به سر مي برم، دروغ گفته است؛ زيرا نماز شب... ضامن روزي روز است.»

البته روايات زيادي در اين مورد هست كه از ذكر آن در اين جا چشم پوشي مي كنيم.