نماز نوري است از الطاف الهي كه خانه ي دل و خانه ي دنيا را روشن و منوّر مي كند. منزلي كه در آن نماز خوانده نشود تاريك و ظلماني است. چرا كه نماز، آثار فراواني در اين باب دارد. رسول خدا مي فرمايد: «نَوِّروا مَنزِلَكُمْ بِالصَّلاةِ...؛ با خواندن نماز به خانه هايتان نورانيت ببخشيد.» [1] .

نماز، منزل را نوراني مي كند و به آن خير و بركت مي بخشد. بالأخص در منزلي كه نوجوان و جوان در آن زندگي مي كنند، نماز موجب دوست داشتن خداوند مي گردد. روايت است كه: «اِنَ اللهَ يُحِبُ الشَّابَّ الَّذي يُفْني شَبابَهُ في طاعَةِالله» [2] ؛ «خداوند جواني را كه عمر خود را در عبادت خدا سپري مي كند، دوست دارد.» زندگي جوان در محيطي كه در آن نور نماز و ياد خدا جاري است، او را پرهيز كار و خدا ترس بار مي آورد و چراغ عقل و بصيرت او را روشن مي سازد.

مولا علي(ع) مي فرمايد: «هر كس خداوند سبحان را ياد كند، خداوند دل او را زنده كرده، عقل و خردش را روشن مي كند.» [3] .



[ صفحه 86]