بهترين وسيله براي پرورش فضايل اخلاقي و تكامل سير معنوي جوانان، نماز است. نماز، جوان را از جهان محدود و عالم طبيعت، بيرون مي برد و او را به اعلا عليّين آسمان ها مي رساند. در اين فضاست كه او بافرشتگان، هم صدا و هم راز مي شود. خود را بدون نياز به واسطه اي در برابر خدا مي بيند و با او به گفت وگو بر مي خيزد. تكرار اين عمل درشبانه روز، آن هم با تكيه بر صفات باري تعالي و كمك گرفتن از سوره هاي مختلف قرآن بعد از حمد كه بهترين دعوت كننده در مورد پرورش دادن فضايل اخلاقي است، روح جوان را به تعالي مي رساند.

در روايتي از اميرالمؤمنين(ع) آمده است: «الصلوة قُرْبانُ كُلِّ تَقيٍّ» [1] ؛ نماز وسيله تقرب هر پرهيزكاري به خداست. نماز جوان را با تربيت بار مي آورد و پرورش اخلاقي او را كامل مي كند و او را به مقامي مي رساند كه مستجاب الدعوة شود. نماز ريسمان خدا ست و شكي نيست كه هر كه به پيمان خدا وفا كند، خداوند به عهدي كه با او بسته وفا مي كند. در قرآن آمده است: «أَوْفُوا بِعَهْدي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ» [2] ؛ «وفا كنيد به عهد من تا من به عهد شما وفا كنم» نمازگزار جواني كه همه غرايز و تمايلات در وجود او هست، وقتي به نماز مي ايستد، دل به خدا مي بندد و از همه اين تمايلات، دل مي كند و با روحي پاك به سوي خدا پرواز مي كند. چنين نمازي است كه انسان را - به خصوص در سن جواني به تكامل معنوي مي رساند.



[ صفحه 83]