اگر از طرف فرد معروفي وعده اي به انسان داده شود، انسان تقريباً مطمئن است كه به آن عمل مي شود. اگر اين فرد خداي عزّوجل باشد كه به كسي وعده اي بدهد، اطمينان بيش تر مي شود. در مورد نماز، خدا با نمازگزاران عهد بسته كه پاداش خوبي به آنان مي دهد. رسول خدا مي فرمايد: «قال الله عَزَّوَجَلَّ اِنَّ الْعَبْدَ عَلَيَّ عَهْداً اِنْ اَقامَ الصَّلاةَ لِوَقْتِها أَنْ لا اُعَذِّبَهُ وَ اَنْ اَدْخُلَهُ الْجَنَّة بِغَيْرِ حِسابٍ؛ «خداوند عزوجل فرمود «براي بنده ام تعهد كرده ام اگر نماز را در وقتش به پا دارد(بخواند) كيفرش ندهم و او را بي محاسبه وارد بهشت گردانم؛»امام صادق(ع) نيز مي فرمايد: «مَنْ قَبِلَ اللهُ مِنْهُ صَلاةً واحِدَةً لَمْ يُعَذِّبْهُ؛» [1] .

خداوند از هر كس يك نماز را بپذيرد، عذابش نمي كند» چون نماز از



[ صفحه 77]



جايگاه خاصي برخوردار است و عملي با فضيلت تر از نماز نيست. روايت ديگري نيز از امام صادق(ع) نقل شده است كه مي فرمايند: «بهترين عمل در روز قيامت نزد خداوند، نماز است.» [2] .