بايد توجه داشت فرد نمازگزار به آن مقدار كه توجه او به خداست از او نماز به آن مقدار پذيرفتني است. امام باقر(ع) مي فرمايد: «عَلَيْكَ بِالاِقْبالِ بِصَلاتِك فَاِنّما يُحْسَبُ لَك مِنْها ما اَقْبَلْت عَلَيْهَ»؛«در نماز توجه به خدا داشته باش، زيرا از نماز آن مقدار قبول مي شود كه تو، به آن توجه داري.» [1] .

لذا فرد نمازگزار براي تقويت اخلاص در تمام حركات و سكنات و



[ صفحه 75]



حضور قلب و خشوع در نماز بايد دقت ويژه كند تا بتواند نمازي كامل به تمام معني داشته باشد.

در خصوص حضور قلب در نماز هم، از كلام اولياء دين چنين استفاده مي شود: «حضور قلب يعني فارغ ساختن دل از همه، براي عملي كه به آن مشغول است تا اين كه بداند چه مي كند و چه مي گويد و تمركز فكر و اقبال به نماز داشته باشد و اين را خشوع دل نيز مي گويند» [2] .