نماز بازدارنده از بدي ها، معراج مؤمن، مايه نزديكي پرهيزكاران به خدا، پاك كننده گناهان، شستشو دهنده جسم و جان، خاموش كننده آتش دوزخ، پايه دين، نردبان رسيدن به اوج كمال و انسانيت، مهم ترين نهاد دين، بهترين كارها و معيار سنجش اعمال است. امام صادق(ع) فرموده اند: «اِنْ قُبِلَتْ قُبِلَ ما سِواها وَ اِنْ رُدَّتْ رُدَّ ماسِواها «اگر نماز قبول شود بقيه اعمال هم قبول مي شود و اگر نماز قبول نشود بقيه اعمال هم پذيرفته نمي شود.» [1] .

پس اگر نماز قبول شود، كارهاي ديگر نيز پذيرفته مي شود و اگر نماز رد شود، كارهاي ديگر نيز مردود است. به وسيله نماز، دعاها مستجاب و نيازها بر آورده مي شود. نماز غايت و نهايت كسي است كه خدا را ياد كند و خدا نيز او را ياد مي كند در روزي كه جز خدا كسي يا چيزي نمي تواند به حال انسان مفيد و ثمربخش باشد.