خداوند مي فرمايد: «وَأَقِمِ الصَّلاَةَ إِنَّ الصَّلاَةَ تَنْهَي عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ» [1] نماز را بر پا دار، كه نماز انسان را از زشتيها و گناه باز مي دارد.

اولويت برنامه هاي ديني، بر پاداشتن نماز است و به اين علت، ما سعي داريم نوجوانان و جوانان را از اين امر مهم آگاه سازيم و نماز را در برنامه هاي آنان قرار دهيم، چرا كه هر نوجوان و يا جواني كه قلبش به نور ايمان روشن شود، براي او شيرين ترين و زيباترين حال ها ميسر مي شود و



[ صفحه 67]



نماز براي آنان آنقدر لذت بخش و آرام بخش است كه نيازهاي روحي و رواني آن ها را برآورده مي سازد و از مراجعه آنان به ساير چيزها جلوگيري مي كند. اين امر، يعني بر پايي نماز براي جوان و نوجوان تأثيرات بيش تري در سازندگي روحي و شخصيتي آن ها دارد؛ به همين علت، جوانان، ديگر به دنبال گناه نمي روند، چون قلب آنان از گناه سياه نشده است. وقتي جوان به آثار شخصيتي نماز پي برد، جايگاه آن را مي شناسد و به طور قطع به دنبال گناه نمي رود و مدام خداوند را واقف بر اعمال خويش مي داند و از گناه دوري مي جويد.

اكنون اين سؤال پيش مي آيد كه اگر نماز دوري از گناه را در فرد ايجاد مي كند، چرا اين حالت براي برخي افراد پيش نمي آيد؟

ذكر يك روايت از تاريخ در اين زمينه بي تأثير نيست. «روزي به رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) گزارش دادند فردي كه به شما در نماز اقتدا مي نمايد، مرتكب فواحش مي شود. رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) در جواب آن ها فرمود: بالاخره روزي نماز او را نجات خواهد داد و پس از مدتي آن جوان توبه كرد.» [2] .

در تفسير آيه ي ذكر شده در بالا، مرحوم علامه طباطبائي در تفسير الميزان مي فرمايند: «سياق آيه شاهد بر اين است كه مراد از اين، باز داري طبيعت نماز از فحشا و منكر است. البته بازدارندگي آن، به نحو اقتضاء است، نه علّيت تامه. كه هر كس نماز خواند ديگر نتواند گناه كند.» [3] .



[ صفحه 68]