وضو علاوه بر آن كه يك عبادت محسوب مي شود هم اثر بهداشتي دارد و هم اثر روحي. به عبارتي، وضو هم شامل طهارت جسم مي شود و هم طهارت روح. وضو به نور شبيه شده و موجب آماده شدن و صفاي باطن مي گردد.

انسان با وضو، از حالت خمودي و كسالت بيرون مي آيد و با شستن دست و صورت، گرد وغبار و ميكروب هايي را كه مرتب به سروصورت او مي نشيند، برطرف مي كند. وضو هم چنين موجب پاكي، آمادگي معنوي، روحي، جسمي و كسب نشاط در فرد عبادت كننده مي شود. در روايتي از امام رضا(ع) در مورد وضو چنين آمده است: «اِنَّمَا اُمِرَ بالوضوء... مَعَ ما فِيهِ من ذهاب الكَسَل وَ طَرْدِالنُّعاسِ؛ وضو باعث از بين رفتن كسالت و خواب آلودگي مي شود» [1] بنابراين وضو دل و روح را آماده ي ايستادن در برابر پروردگار مي سازد.

يك پزشك متخصص در مورد فوايد وضو مي گويد: قبض و بسطي كه



[ صفحه 58]



عروق جلدي در قالب جريان آب در وضو بر آن ها مي يابند، موجب ازدياد حركت قلب و نشاط جسمي مي شود. [2] .

در روايات هم اشاره شده كه هنگام عبادت، انسان بايد حالت كسالت و خواب آلودگي را از خود دور نمايد. در اين زمينه اميرالمؤمنين علي(ع) مي فرمايد: «اَلوُضُوءُ بَعدَالطَّهورِ عَشْرُ حَسَناتٍ فَتَطَّهروا ايّاكُم وَ الْكَسَلِ فَاِنَّ مَنْ كَسِلَ لم يُؤَدِّ حَقَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ» [3] .

وضو ساختن بعد از پاكيزگي موجب ثواب و اعمال نيك مي گردد، بنابراين بايد با وضو باشيد و از كسالت دوري بجوييد زيراكسي كه خواب آلود و مدام كسل باشد، نمي تواند عبادت را خوب ادا نمايد.

امام خميني(ره) در اين زمينه مي فرمايد: «تا اين جا نكته ي اصل وضو را بيان فرمود و اهل معرفت و اصحاب سلوك را متنبه نمود به اين كه در محضر حق جل و علا ايستادن و مناجات با قاضي الحاجات نمودن را آدابي است كه بايد منظور شود، حتي با قذرات صوريه و كثافات ظاهريّه و كسالت چشم ظاهر نيز نبايد در آن محضر رفت چه جاي آن كه دل معدن كثافات باشد و قلب مبتلا به قاذورات معنويّه كه اهل همه ي قذارات است باشد. [4] .