نوجوان در دوران نوجواني، تمايل بيش تري به مذهب پيدا مي كند به ويژه اگر در خانواده اي متديّن پرورش يافته باشد، اين احساس در او شديدتر است.

در اين دوره، براي او سؤالات گوناگوني به وجود مي آيد و اگر خانواده بتواند خوب از عهده سؤالات او بر آيد، علاقه ي او به مذهب دو چندان



[ صفحه 42]



مي شود و حتي مطالب براي او تازگي پيدا مي كند و جذّاب مي شود. چنين نوجواني مي تواند در اين زمينه بسيار موفق تر باشد و در زندگي از ساير هم سالان خود آرامش بيش تري داشته باشد.

در اين زمينه، تحقيقاتي كه كولن و آرلوند انجام داده اند نشان مي دهد كه نوجوانان در سنين 12 تا 15 سالگي داراي اعتقادات مذهبي بيش تري هستند و اين اعتقادات از سن 18 سال به بعد كاهش مي يابد.

به گفته مورس دبس، در اين دوره حتي در افرادي كه مذهبي نبوده اند، چنين بيداري مذهبي ديده مي شود و حتي اين بيداري را مي توان بخشي از رشد نوجوانان دانست. [1] .