«با توجه به تعريف هايي كه در روان شناسي انجام گرفته، ثابت شده است كه بهترين زمان براي ايجاد شخصيت واقعي انسان، دوره نوجواني است.» [1] .

پس اگر مراحل تربيتي در سنين كودكي از طرف والدين و يا مربيان تربيتي با منش درست پي ريزي شده باشد، كودك در دوره نوجواني با مشكل كمتري مواجه مي شود.

البته نبايد از نظر دور داشت كه اين دوره ي بحراني بي حاصل نيست؛ بلكه دوره اي است كه همه اين سختي ها و نا همواري ها براي ساختمان شخصيت نهايي و براي پيشرفت سريع و قطعي نوجوان لازم است. [2] .