ابوبصير: بر ام حميده (همسر امام صادق عليه السلام) وارد گشتم تا او را به جهت رحلت ابوعبدالله امام صادق عليه السلام تسليت دهم. پس او گريست و من نيز از



[ صفحه 249]



گريه ي او گريستم. سپس گفت: اي ابومحمد، [1] اگر ابوعبدالله عليه السلام را هنگام مرگ مي ديدي، به شگفت مي آمدي؛ چشمانش را باز كرد و سپس فرمود: هر كس را ميان من و او پيوند خويشاوندي است، گرد آوريد.

(ام حميده) گفت: هيچ كس را رها نكرديم مگر اينكه گرد آورديم. پس به آن ها نگريست، سپس فرمود: همانا شفاعت ما به سبك شمارنده ي نماز نمي رسد. [2] .