رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم در حديث طولاني، هفت اثر از نماز را در دنيا و قيامت



[ صفحه 199]



چنين بيان مي كنند:

1- نماز از سنن دين و مايه ي خشنودي خدا و راه روشن پيامبران است.

2- نمازگزار از محبت فرشتگان و هدايت و ايمان و نور شناخت و روزي بابركت و راحتي بدن برخوردار است.

3- نماز مايه ي ناخشنودي شيطان و سلاحي بر زيان كافران و باعث استجابت دعا و پذيرش اعمال و زاد و توشه ي مؤمن از دنيا به سوي آخرت است.

4- نماز شفاعت كننده اي است ميان نمازگزار و فرشته ي مرگ و همدمي در قبر وي و بستري زير پهلوي او و پاسخي براي نكير و منكر است.

5- نماز آدمي را به هنگام محشر، تاجي بر سر او و نوري بر سيما و پوششي بر بدنش و حجابي ميان او و آتش و حجتي ميان او و پروردگارش مي باشد، باعث رهايي بدن او از آتش است.

6- نماز وسيله ي عبور از صراط و كليد بهشت و مهريه ي حوريان و بهاي بهشت است.

7- آدمي به وسيله ي نماز به بالاترين درجه مي رسد. زيرا نماز تسبيح و تهليل و تكبير و تمجيد و تقديس و دعا و سخن است.» [1] .