امام صادق عليه السلام فرمودند: «روز قيامت پيرمردي را حاضر مي كنند و نامه ي عملش را به او مي دهند، در حالي كه مردم هم مي بينند و در نامه ي عملش چيزي جز گناه ديده نمي شود و حساب كار او طول مي كشد، آن گاه مي گويد: «خداوندا! آيا دستور مي دهي مرا به دوزخ ببرند؟»

خطاب مي رسد: «اي پيرمرد! من حيا مي كنم كه تو را عذاب كنم، در حالي كه تو در دنيا نماز خوانده اي». سپس خداوند متعال مي فرمايد: «بنده ي مرا به بهشت ببريد!» [1] .