مردي در حال مرگ بود و چيزي نمانده بود كه جان به جان آفرين تسليم كند. او را گفتند:

بگو: «لا اله الا الله».

گفت: «اندوه من بر زمان است و در چه زماني روزگار ناگوار اصابت كرد؛ در حيني كه زمستان پشت كرد و تابستان روي آورد و شراب و ريحان خوشمزه، و پاك و پاكيزه است.» [1] .



[ صفحه 162]