امام محمدباقر عليه السلام فرمود: «در حديث شريف قدسي آمده است كه خداي متعال فرمودند: «بنده (من) به وسيله ي نماز نافله به من نزديك شود تا آن جا كه من او را دوست بدارم و هنگامي كه او را دوست بدارم، گوش او شوم كه با آن مي شنود و چشم او شوم كه با آن مي بيند و زبانش شوم كه با آن سخن مي گويد، و دست او گردم كه با آن مي گيرد، اگر مرا بخواند، اجابتش كنم و اگر از من خواهشي كند به او عطا كنم.» [1] .