«حاتم اصم» از عابدان وارسته و مخلص بود. يكي از مسلمين به نام «عصام بن يوسف» نزد او آمد و با اعتراض پرسيد: تو چگونه نماز مي خواني؟

حاتم گفت: هنگامي كه وقت نماز فرامي رسد، برمي خيزم و وضوي ظاهري و وضوي باطني مي گيرم.

عصام گفت: وضوي باطني ديگر چگونه است؟

حاتم گفت: اما وضوي ظاهر، اعضاي وضو را با آب مي شوييم.

اما وضوي باطن، آن اعضا را با هفت خصلت مي شوييم:

1- با توبه.

2- پشيماني از گناهان سابق.

3- ترك دلبستگي به دنيا.

4- ترك تعريف و ستايش مخلوقات.

5- ترك رياست مادي.

6- ترك كينه.

7- ترك حسادت. [1] .