اگر ما فصل پاييز را مدنظر داشته باشيم و نگاه به درختاني كنيم كه چگونه برگهاي آنان مي ريزد، و اين هم نشان دهنده ي قدرت الهي است. نماز هم مثل فصل پاييز است، وقتي كه نمازگزار به نماز مي ايستد گناهان آن ريخته شده و پاك مي گردد. اين موضوع، با يك داستان زيبا كاملا روشن مي شود:

از سلمان فارسي نقل شده است كه او گويد:

«با پيامبر خدا صلي الله عليه وآله وسلم در سايه ي درختي بوديم، يك شاخه از آن برداشت و آن را تكان داد تا برگهاي آن ريخت، سپس فرمود: آيا از آنچه كردم نمي پرسيد؟

اصحاب عرض كردند: يا رسول الله صلي الله عليه وآله وسلم! به ما خبر بده.

حضرت فرمود: همانا بنده ي مسلمان هر گاه به نماز مي ايستد گناهان او ريخته مي شود؛ همان طور كه برگ اين درخت ريخته شد.» [1] .

در حديثي از امام صادق عليه السلام مي خوانيم: «من صلي ركعتين يعلم ما يقول فيهما



[ صفحه 58]



انصرف و ليس بينه و بين الله - عزوجل - ذنب الا غفره له؛ هر كس دو ركعت نماز بخواند و بداند چه مي گويد، از نماز فارغ مي شود در حالي كه ميان او و خداوند عزوجل گناهي نيست؛ مگر آنكه خداوند براي او مي بخشد.» [2] .

در حديثي ديگر امام علي عليه السلام مي فرمايد: «و انها لتحت الذنوب حت الورق؛ نماز گناهان را مانند ريزش برگ درختان فرومي ريزد.» [3] .

پس نقش نماز درست در گناه زدايي و پاك زيستي به اندازه اي است كه باعث ريزش گناهان همانند ريزش برگها از درختان در فصل پاييز مي گردد و انسان نمازگزار را از آلودگيهاي گناه عاري مي كند. چنانكه ريزش برگهاي كثيف و پر از گرد و غبار درختان در فصل پاييز، درخت را از آلودگيها عريان كرده و براي جوانه زدن و رشد گل و ميوه در ماههاي بعد آماده مي سازد.



تا نفس مبرا ز نواهي نكني

دل آينه ي «نور الهي» نكني



بنابراين سعي كنيم كه از كلاس نماز، درس تهذيب نفس و پاكسازي بياموزيم كه پايه و مايه ي رشد و ترقي خواهد شد.

در حديثي رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم مي فرمايد: «ان العبد المسلم اذا قام الي الصلاة تحانت عنه خطاياه كما تحانت ورق هذه الشجرة؛ همانا كه بنده ي مسلمان وقتي كه براي نماز مي ايستد، ساقط مي شود از او خطاياي او، چنانكه ساقط مي شود برگهاي اين درخت.» [4] .