تكبر و غرور يكي از بيماريهاي روحي است كه سبب سقوط انسان مي شود، و همين صفت مانع سجده ي ابليس شد، پس اگر نماز با شرايط و صحيح اقامه شود، وسيله ي مهمي براي از بين بردن تكبر و غرور است.

نماز كلاس تمرين براي تواضع و خشوع در برابر خدا است. ركوع و سجود و ساير اعمال و اذكار نماز، درس تواضع را به انسان مي آموزد و او را از آلودگي كبر و سركشي و خودبيني، پاك ساخته و به زيور تواضع و تسليم و خلوص در برابر آفريدگار جهان مي آرايد.

در حديثي حضرت فاطمه زهرا (س) چنين مي فرمايد: «جعل الله» الصلاة تنزيها لكم عن الكبر؛ خداوند نماز را جهت دوري شما از كبر و خودپسندي مقرر فرمود.». [1] .

امام علي عليه السلام در نهج البلاغه نماز را عامل تنزيه و تزكيه و درمان رهايي از كبر و خودبزرگ بيني معرفي كرده است و مي فرمايد: «خداوند حكيم نماز را براي پاكسازي و جداسازي انسان از بيماري كبر و خودستايي مقرر



[ صفحه 43]



فرمود: «و الصلوة تنزيها عن الكبر؛ خدا نماز را جهت منزه ساختن انسانها از تكبر مقرر داشته است.» [2] .

هيچ دشمني بدتر از دشمن دروني نيست، و هيچ آلودگي بدتر از پليدي نفس نيست، و هيچ صفت رذيله اي بدتر از تكبر نيست.