از قطب راوندي نقل شده است كه آن حضرت چون شب داخل مي شد، سجاده اش را بر حصيري مي انداخت و جبه اي پشمين مي پوشيد و به عبادت و نماز مشغول مي شد و ساعتي از نماز و عبادت با معبود خود باز نمي ايستاد. [1] .