سال دوم هجرت بود، سپاه اندك اسلام در سرزمين بدر، در برابر سپاه مجهز دشمن قرار گرفتند. صبح روز جمعه هفدهم رمضان، جنگ شروع شد، و درگيري سختي بين دو سپاه درگرفت، حمله هاي پي در پي، و جنگهاي تن به تن همچنان ادامه داشت.

حضرت علي عليه السلام مي فرمايد: روز جنگ بدر در هنگامه ي شديد نبرد، به جستجوي پيامبر صلي الله عليه و آله پرداختم تا ببينم او در كجاست و چه مي كند؟

ناگاه وي را در گوشه اي يافتم، كه سر به سجده نهاده بود و مكرر مي گفت: «يا حي يا قيوم؛ اي خداي زنده! و اي خدايي كه ذات پاك و تمام صفات تو، قائم به خودت مي باشد». [1] .

تنها همين ذكر را مي گفت، و آن قدر اين ذكر را ادامه داد، تا خداوند او را در اين جنگ، پيروز ساخت. آن حضرت اين درس را به ما آموخت كه بايد در هر حال، به خصوص در سختيها، به خداي بزرگ توجه كرد و لحظه به لحظه از او استمداد نمود. [2] .