اميرالمؤمنين عليه السلام روزي به خانه آمد، ديد كه فاطمه عليها السلام حسنين عليهما السلام را مي خوابانيد، ايشان به خواب نمي رفتند از شدت گرسنگي. فاطمه ي طاهره عليه السلام عرض كرد: «يا اباالحسن! برو قدري طعام طلب كن كه اين كودكان از گرسنگي به خواب نمي روند.»

اميرالمؤمنين عليه السلام نزد عبدالرحمن بن عوف رفت و از وي ديناري قرض خواست، عبدالرحمن به خانه رفت و كيسه ي زري بيرون آورد و عرض كرد: در اين كيسه يكصد دينار است بگير يا علي! و هرگز عوض آن را مده.

حضرت عليه السلام فرمودند: «از تو قبول نكنم كه از پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم شنيده ام: «اليد العليا خير من يد السفلي.» يك دينار به من قرض بده و اين حديث را بشنو كه عوض مي دهند و قرض را يكي هيجده عوض مي دهند.»



[ صفحه 73]



عبدالرحمن يك دينار به جناب امير (ع) قرض داد، آن حضرت روانه شد، در راه مقداد را ديد كه بر كنار راه نشسته فرمود: «اي مقداد! در اين وقت اينجا چرا نشسته اي؟»

عرض كرد: از جهت ضرورتي.

فرمود: «آن ضرورت چيست؟»

عرض كرد: چهار روز است كه طعامي نيافته ام.

فرمود: «بگير اين دينار را، تو از ما اولي تري كه چهار روز است طعام نيافته اي و ما سه روز است.»

مقداد دينار را گرفت و حضرت عليه السلام وقت نماز شام بود روانه ي مسجد شد، به همراهي پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم فريضه را ادا نمود، چون فارغ شد جناب رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: «يا علي! امشب به خانه شما مي آيم و مهمان شما خواهم بود.»

جناب امير (ع) عرض كرد: «حبا و كرامة.»

از پيش روانه شد و فاطمه زهرا عليها السلام را خبر كرد، فوراً فاطمه زهرا به مصلي خود رفت و روي مبارك بر خاك نهاد و به ايزد پاك عرض كرد: «خداوندا! به حق محمد و آل محمد كه بر ما طعامي فرست.»

هنوز فاطمه عليها السلام در سجده بود كه بوي طعام به مشام وي رسيد، سر برداشت كاسه بزرگي ديد پر از طعام كه بوي آن خوشبوتر از مشك بود، آن را برداشته و در خدمت پدر بزرگوار خود نهاد، حضرت (ص) فرمود: «اني لك هذا الطعام؟؛ اين غذا از كجاست؟»

عرض كرد: «من عندالله، ان الله يرزق من يشاء بغير حساب



[ صفحه 74]



نزد خدا، خدا هر كه را بخواهد بي حساب روزي مي دهد.»

سپس حضرت امير عليه السلام و فاطمه عليها السلام و حسنين عليهما السلام از آن طعام تناول كردند. ناگاه سائلي بر درآمد، اميرالمؤمنين عليه السلام خواست او را از آن طعام بدهد حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم نگذاشتند و فرمودند: «يا علي! اين ابليس است. خبر شده كه ما از طعام بهشت مي خوريم آمده كه با ما مشاركت كند!» [1] .