417. ركوع از اركان نماز است.

418. «سبحان ربي العظيم و بحمده»: پروردگار من عظيم و از هر عيبي منزه است و من به ستايش او مشغولم. و يا سه مرتبه بگوييم: «سبحان الله».

419. «يا ايها الذين امنوا اركعوا...»: اي كساني كه ايمان آورده ايد! ركوع به جا آوريد. [1] .

420. «و اذا قيل لهم اركعوا لا يركعون»: هرگاه فرمان ركوع به آنان داده مي شود ركوع نمي كنند.

421. در روايات ما ركوع نشانه ي ادب است.

422. پس از ركوع قيام و چند لحظه آرامش واجب است.

423. «سمع الله لمن حمده، الله اكبر»: خداوند حمد ستايشگر را مي شنود و خدا بزرگتر از آن است كه به وصف درآيد.



[ صفحه 169]



424. «فاستغفر ربه و خر راكعا و اناب»: از اين رو، از پروردگارش طلب آمرزش نمود و به سجده افتاده و توبه كرد.

425. الف) از وحشت قبر در امان است.

ب) در طولاني شدن عمر مؤثر است.

ج) ركوع و سجود طولاني ابليس را عصباني مي كند.

426. امام صادق عليه السلام بالع بر 60 بار اين اذكار را تكرار مي فرمود.

427. امام صادق عليه السلام مي فرمايد: «حضرت علي عليه السلام به قدري ركوع خود را طول مي داد كه عرق از ساق مباركش جاري مي شد».

428. حضرت علي عليه السلام در اولين خطبه ي نهج البلاغه مي فرمايد: «خداوند فرشتگاني دارد كه همواره در حال ركوعند و هرگز قيام نمي كنند».

429. سفارش شده است در ركوع گردن خود را بكشيد تا رمز اين باشد كه من ايمان آورده ام گرچه گردنم در راه او برود.

430. نمازگزاران هم صف و هماهنگ با فرشتگان الهي اند.

431. نماز ميت ركوع ندارد.

432. مردها بين دو قدم يك وجب فاصله دهند و زنها قدمها را بچسبانند.

433. آداب ركوع آن است كه آرنجها را همچون بال پرندگان به بيرون دهيم، نه آنكه به پهلوها بچسبانيم.

434. كف دست را به زانو بگذاريم و انگشتان دست را باز كنيم.

435. حضرت علي عليه السلام در حال ركوع به فقير زكات داد.

436. نشان دهنده ي نماز جماعت است.

437. پرداخت زكات در حال ركوع نماز نشانه ي تعيين شده بين مسلمانان



[ صفحه 170]



صدر اسلام است براي حكومت و ولايت بر آنان است.

438. «ركوع» به معناي لغوي خود «خضوع» باشد.

439. ركوع معالج كبر، شكننده كمر شيطان راهي به سوي ملكوت و نوري براي جان و آرامشي براي اضطراب خاطر است.

440. ركوع تركيبي از «فعل» و «ذكر» است.

441. امام باقر عليه السلام مي فرمايند:

هر كس كه ركوعش تمام و كامل باشد، دچار وحشت قبر نمي شود.

422. حضرت علي عليه السلام مي فرمايند:

معناي كشيدن گردن در ركوع اين است كه در ايمان به خدا استوارم، اگر چه گردنم زده شود.

443.1) خم شدن به مقداري لازم؛

2) ذكر؛

3) آرامش بدن در حال گفتن ذكر ركوع؛

4) ايستادن بعد از ركوع؛

5) آرامش بدن بعد از ركوع.

444.1) ذكر ركوع را سه يا پنج يا هفت مرتبه، بلكه بيشتر بگويد؛

2) بيش از رفتن به ركوع در حالي كه راست ايستاده تكبير بگويد؛

3) در حال ركوع بين دو قدم (روي زمين) را نگاه كند؛

4) پيش از ذكر ركوع يا بعد از آن صلوات بفرستد؛

5) بعد از ركوع هنگامي كه ايستاده و بدن آرام گرفت بگويد، سمع الله لمن حمده.



[ صفحه 171]



445. كسي كه نشسته ركوع مي كند بايد به قدري خم شود كه صورتش مقابل زانوها برسد و بهتر است به قدري خم شود كه صورت نزديك جاي سجده برسد.

446. بله، ركوع ركن نماز است.

447.«سبحان ربي العظيم و بحمده»

پروردگار من عظيم و از هر عيبي منزه است و من به ستايش او مشغولم. و يا سه مرتبه بگويد: «سبحان الله».

448. بله، پس از ركوع قيام و چند لحظه آرامش واجب است.

449. «سمع الله لمن حمده الله اكبر»

خداوند حمد ستايش گر را مي شنود و خدا بزرگ تر از آن است كه به وصف درآيد.

450. نماز ميت ركوع ندارد.

451. به صورت عربي، و مستحب است سه يا پنج يا هفت مرتبه بلكه بيشتر گفته شود.

452. به اندازه اي بايد خم شد كه دست ها به زانو برسد.

453. بنابر احتياط واجب بايد بعد از آرام گرفتن بدن دوباره ذكر را بگويد.

454. بايد ايستاده نماز بخواند و براي ركوع با سر اشاره كند و اگر نتواند اشاره كند بايد به نيت ركوع چشم ها را هم بگذارد و ذكر آن را بگويد و به نيت برخاستن از ركوع چشم ها را باز كند و اگر از اين هم عاجز است، بايد در قلب نيت ركوع كند و ذكر آن را بگويد.



[ صفحه 172]