پيامبر اكرم صلّي الله عليه و آله فرمودند:


إنَّ اللّه َ جَلَّ جَلالُهُ إذَا رَأي أهلَ قَريَةٍ قَد أسرَفوا فِي المَعاصي ، وفيها ثَلاثَةُ نَفَرٍ مِنَ المُؤمِنينَ ، ناداهُم جَلَّ جَلالُهُ وتَقَدَّسَت أسماؤُهُ: يا أهلَ مَعصِيَتي ، لَو لا ما فيكُم مِنَ المُؤمِنينَ المُتَحابّينَ بِجَلالي ، العامِرينَ بِصَلاتِهِم أرضي ومَساجِدي ، المُستَغفِرينَ بِالأَسحارِ خَوفاً مِنّي ، لَأَنزَلتُ بِكُم عَذابي ثُمَّ لا اُبالي .

هر گاه خداوند باشكوه ، مردم دياري را غرق در نافرماني ببيند ، در حالي كه در آن ديار ، سه مؤمن نيز حضور دارد ، او كه باشكوه است و نام هايش مقدّس ، آنان را چنين ندا مي دهد: «اي نافرمانان از من ! اگر نبودند در ميان شما ايمان آورندگاني كه به ياد جلالت و شكوه من با يكديگر دوستي مي ورزند ، آنان كه با نمازشان زمين و مساجد مرا آباد مي كنند و در سحرگاهان به خاطر ترس از من ، آمرزش مي طلبند ، بي ترديد ، عذابم را بي آن كه پروا كنم ، بر شما فرو مي فرستادم» .

بحار الأنوار: ج 73 ص 381 ح3 .


بازگشت