- بهتر است كه نماز شب به هنگام سحر خوانده شود و هنگام سحر و شب از ديدگاه شرع عبارت است از يك سوم آخر شب و هر قدر به صبح نزديكتر باشد بهتر است و ثواب آن بيشتر خواهد بود.
- نافله شب پيش از نماز صبح خوانده مي شود و وقت آن بعد از گذشتن از نيمه شب، به مقدار خواندن يازده ركعت نماز شب است تا طلوع صبح صادق و هر چه به سحر و نماز صبح نزديكتر باشد، بهتر است.
- مسافر و كسي كه براي او سخت است نافله شب را بعد از نيمه شب بخواند، مي تواند آن را در اول شب بجا آورد.
- همچنين جواني كه مي ترسد خواب بماند و نماز شب از او فوت شود مي تواند نماز شب را پيش از نيمه شب (ساعت 12 نيمه شب به بعد) بخواند.
-اگر نمازگزاري نماز شبش فوت شد، مي تواند آن را بعد از اذان صبح و پيش از طلوع آفتاب بجا آورد.
- اگر نمازگزار نماز شب را در بين الطلوعين (يعني بعد از اذان صبح و پيش از طلوع آفتاب) مي خواند، بهتر است كه نيت ادا يا قضا نكند، بلكه به نيت «ما في الذمه» بخواند به اين معني كه نيت كند نمازشب مي خوانم «قربه الي الله» خواه ادا باشد خواه قضا، هر چه خدا و رسولش فرموده اند.

توضيح المسائل مراجع(فتاواي 12 مرجع)، ج1، ص451.