دعاي وضو


[روزي حضرت علي عليه السلام به فرزندش محمد حنفيه فرمود: ظرفي آب بياور. محمد آب آورد و حضرت دستهاي خود را شست و فرمود]:
«بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَ الْمَاءَ طَهُوراً وَ لَمْ يَجْعَلْهُ نَجِساً؛
به نام خدا تبرك مي جويم و از او كمك مي خواهم و حمد و سپاس مخصوص خدايي است كه آب را پاك و پاك كننده ساخت و آن را نجس قرار نداد.»

محمد بن حنفيّه گويد: سپس استنجا نمود و اين دعا را مي خواند:
«اللَّهُمَّ حَصِّنْ فَرْجِي وَ أَعِفَّهُ وَ اسْتُرْ عَوْرَتِي وَ حَرِّمْنِي عَلَي النَّارِ؛
بار خدايا دامن عفّت مرا حفظ فرما (از ارتكاب محرّمات و زنا) و آن را عفيف دار، و بپوشان عورت مرا، و بدنم را بر آتش حرام گردان.»

سپس آب در دهان گردانيد و عرض كرد:
«اللَّهُمَّ لَقِّنِّي حُجَّتِي يَوْمَ أَلْقَاكَ وَ أَطْلِقْ لِسَانِي بِذِكْرَكَ؛
خداوندا روزي كه تو را ملاقات مي كنم، حجتم را به من تلقين كن و زبانم را براي ذكرت بگشاي.»

آنگاه با آب، بيني خود را شسته و عرض كرد:
«اللَّهُمَّ لَا تُحَرِّمْ عَلَيَّ رِيحَ الْجَنَّةِ وَ اجْعَلْنِي مِمَّنْ يَشَمُّ رِيحَهَا وَ رَوْحَهَا وَ طِيبَهَا؛
خدايا بوي بهشت را بر من حرام مكن و من را از كساني قرار ده كه بوي نسيم و عطر بهشت را حس مي كنند.»

سپس صورتش را شست و عرض كرد:
«اللَّهُمَّ بَيِّضْ وَجْهِي يَوْمَ تَسْوَدُّ فِيهِ الْوُجُوهُ وَ لَا تُسَوِّدْ وَجْهِي يَوْمَ تَبْيَضُّ الْوُجُوهُ؛
خداوندا روزي كه تبهكاران رو سياهند، مرا رو سپيد گردان. و روزي كه صالحان رو سفيدند، رو سياهم مكن.»

آنگاه دست راستش را شست و عرض كرد:
«اللَّهُمَّ أَعْطِنِي كِتَابِي بِيَمِينِي وَ الْخُلْدَ فِي الْجِنَانِ بِيَسَارِي وَ حَاسِبْنِي حِسَاباً يَسِيراً؛
خدايا كارنامه ام را به دست راستم و برگه ي اقامت ابدي در بهشت را به دست چپم ده و حساب مرا آسان گير.»

پس از آن، دست چپش را شست و عرض كرد:
«اللَّهُمَّ لَا تُعْطِنِي كِتَابِي بِشِمَالِي وَ لَا تَجْعَلْهَا مَغْلُولَةً إِلَي عُنُقِي وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ مُقَطَّعَاتِ النِّيرَانِ؛
خدايا كارنامه ام را به دست چپم مده. آن را بر گردنم ميانداز و من از پاره هاي آتش به تو پناه مي برم.»

آن گاه سرش را مسح كرد و عرض نمود:
اللَّهُمَّ غَشِّنِي بِرَحْمَتِكَ وَ بَرَكَاتِكَ وَ عَفْوِكَ؛
خداوندا جامه هاي رحمت و بركت و عفوت را بر من بپوشان.»

سپس دو پاي خود را مسح كرد و عرض نمود:
«اللَّهُمَّ ثَبِّتْنِي عَلَي الصِّرَاطِ يَوْمَ تَزِلُّ فِيهِ الْأَقْدَامُ وَ اجْعَلْ سَعْيِي فِيمَا يُرْضِيكَ عَنِّي؛
خدايا روزي كه قدمها در آن مي لغزند، گامهاي مرا بر صراط ثابت و استوار فرما و سعي و تلاشم را در چيزي قرار ده كه تو از من راضي باشي.»
اي محمد حنفيه! هر كس وضو بسازد همانند وضويي كه من ساختم و بگويد (دعا كند) آنچه را من گفتم، خداوند تبارك و تعالي از هر قطره آب وضوي او ملكي را براي او مي آفريند كه مشغول تقديس و تسبيح و تكبير براي خداوند هستند و خداوند (عزوجل) ثواب آن وضو را تا روز قيامت براي او ثبت و ضبط خواهد نمود. (1)

پاورقي

1- وسائل الشيعة، ج 1، ص402.

بازگشت