يكي از مهمات آداب قلبيه ي نماز و ساير عبادات كه از امهات آداب قلبيه است و قيام به آن از عظائم امور و مشكلات دقايق است، محافظت آن است از تصرفات شيطاني، و شايد آيه ي شريفه كه فرمايد در وصف مؤمنين:
«الَّذِينَ هُمْ عَلي صَلَواتِهِمْ يُحافِظُونَ » (1)
اشاره به جميع مراتب حفظ باشد كه يكي از آن مراتب، بلكه اهم مراتب آن، حفظ از تصرف شيطان است.
و خلوص از تصرف شيطان، كه مقدمه ي اخلاص است، به حقيقت حاصل نشود مگر آن كه سالك در سلوكش خدا خواه شود و خودخواهي و خودپرستي را، كه منشأ تمام مفاسد و ام الامراض باطن است، زير پا نهد. (2)