1. در حال تشهد به صورتي كه در مستحبات سجود، بيان گرديد بنشيند.
2. نگاهش به طرف زانوهايش باشد.
3. پيش از تشهد بگويد: «الحمدلله» يا بگويد: «بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ خَيْرُ الْأَسْمَاءِ لِلَّه .»
4. دست ها را بر ران ها بگذارد و انگشت ها را به يكديگر بچسباند.
5. در تشهد اول بعد از صلوات بگويد: «وَ تَقَبَّلْ شَفَاعَتَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ.» و اگر بعد از تشهد دوم بخواهد بگويد، بنابر احتياط واجب قصد خصوصيت و ورود ننمايد. (1)
يك نكته: نشستن به صورت «اقعاء» در حال تشهد و سلام مكروه است. (2)
در تشهد، به يگانگي خداوند و رسالت پيامبرش حضرت محمد صلي الله عليه و آله شهادت و گواهي مي دهيم. گرچه در اذان و اقامه، بارها به اين دو امر گواهي داده ايم، اما آن شهادت به هنگام ورود به نماز بود و اين گواهي به هنگام خروج از نماز.
اين همه تكرار حكيمانه است، زيرا انسان خيلي زود دچار غفلت و فراموشي مي شود و ولي نعمت خود را فراموش مي كند و اين جملات همچون طنابي است كه كشتي انسان را در امواج حوادث حفظ مي كند.