1. گفتن الله أكبر قبل از قنوت و بالا آوردن دست ها هنگام گفتن تكبير. (1)
2. پس از تكبير و انداختن دست ها دوباره دست ها را براي قنوت بالا آورده و مستحب است دست ها را طوري بگيرد كه كف آنها مقابل آسمان و روبه روي صورتش باشد. (2)
3. به قصد رجاء و اميد ثواب، انگشتان را به جز ابهام به هم بچسباند و هر دو كف دست ها را پهلوي هم متصل به هم قرار دهد و نگاهش هنگام قنوت به كف دست هايش باشد.
4. مستحب است قنوت را طول بدهد، به خصوص در نماز وتر و از پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم نقل شده كه فرمودند: كساني كه در دنيا قنوت هايشان طولاني تر است در قيامت راحت ترند و از بعضي از روايات ظاهر مي شود كه طول دادن دعا در نماز از طول دادن قرائت افضل است. (3)
5. مستحب است قنوت را بلند بخوانند چه نماز جهريه باشد (يعني نمازهايي كه بايد بلند خوانده شود) و چه اخفاتيه (يعني نمازهايي كه بايد آهسته خوانده شود) چه امام جماعت باشد و چه مأموم، البته مأموم بايد طوري بخواند كه صدايش را امام نشنود. (4)
6. در قنوت هر ذكري بگويد، اگرچه يك سبحان الله باشد، كافي است و شايسته است در قنوت دعاهايي كه از امامان عليهم السلام وارد شده خوانده شود و افضل خواندن كلمات فرج است و آن عبارت است از:
«لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ مَا فِيهِنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَّ وَ رَبِّ الْأَرَضِينَ السَّبْعِ وَ مَا فِيهِنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَّ وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ- وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِين »
و بهتر است بعد از كلمات فرج گفته شود:
«اللَّهُمَّ اغْفِرْ لَنَا وَ ارْحَمْنَا وَ عَافِنَا وَ اعْفُ عَنَّا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ إِنَّكَ عَلي كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ.» (5)
7. بهتر است پيش از شروع به قنوت و پس از تمام كردن آن بر محمد صلي الله عليه و آله و سلم و آل او عليهم السلام صلوات بفرستد و طلب مغفرت و حاجت هاي خود را بين دو صلوات قرار دهد، زيرا در روايت وارد شده كه خداوند متعال صلوات و دعاي بر محمد و آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم را حتماً قبول مي كند و بعيد است از رحمت خداوند كه دعاي اول و آخر را قبول كند و درخواست وسط را رد نمايد. (6)