از مسعدة بن صدقه، از امام صادق از پدرش عليه السلام روايت كرده كه فرمود:
مردي بر پدرم وارد شد و گفت: پدر و مادرم فدايت باد! من مي بينم خداوند تعالي در كتابش مي فرمايد: «وَ انْ مِنْ شَيْ ءٍ الاَّ يُسَبِحُ بِحَمْدِه وَ لكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبيحَهُمْ »، اين چگونه است؟
پدرم فرمود: درست است.
آن مرد پرسيد: يعني مي فرماييد كه درخت خشكيده خداي را تسبيح مي گويد؟
فرمود: آري، مگر نشنيدي چوب هايي كه در خانه ها به كار رفته، چگونه به صدا در مي آيند؟ اين همان تسبيح آن چوب خشك است كه مي گويد:
«سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَي كل حال»
و در الدر المنثور است كه ابن مردويه، از ابوهريره روايت مي كند كه رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: «مورچه ها تسبيح خدا مي گويند». (1)