ركوع اولياء خدا


اميرالمؤمنين عليه السلام آن قدر ركوع طولاني داشت كه عرق از ساق پاي او جاري و زير قدم هاي مباركش تر مي شد. (1)
شخصي وارد منزل امام صادق عليه السلام شد، ديد كه امام در حال ركوع، به تسبيح خدا مشغول است و تا 60 مرتبه، تسبيح را تكرار نمود. (2)
در حديث ديگري آمده است كه امام صادق عليه السلام ذكر خدا را در ركوع و سجود، بيش از 30 بار تكرار مي كرد. (3)
فيض كاشاني مي افزايد: تكرار تسبيح بيش از 30 بار، در نماز جماعت بود. از اينكه امام، بايد مراعات حال ضعيف تران را بنمايد، معلوم مي شود كه شركت كنندگان در نماز، همه خواهان اين طول دادن بودند.
در ركوع مي گوييم: سبحان ربي العظيم و بحمده، و خداي بزرگ را تسبيح و ستايش مي كنيم. وقتي آيه ي «فَسَبِّح بِاسمِ رَبِّكَ العَظيم» (4) نازل شد، پيامبر فرمود:
«اجْعَلُوهَا فِي رُكُوعِكُمْ.» (5)
در تاريخ آمده است كه ربيع بن خثيم، تمام شب را با يك ركوع به صبح مي رساند و چون صبح مي شد، سر برمي داشت و مي گفت: «آه! كه افراد بااخلاص، گوي سبقت را ربودند و ما از كاروان بازمانديم.»

مرحبا قومي كه داد بندگي را داده اند
ترك دنيا كرده اند و از همه آزاده اند

طرفةالعيني نبوده غافل از حضرت و ليك
سيل ها با اين همه از ديده ها بگشاده اند

پيرامون ركوع طولاني حضرت امام رضا عليه السلام نيز آمده است:
حسن بن علي بن فضال گويد: امام رضا عليه السلام را هنگامي كه عازم عمره بود و براي وداع كنار قبر رسول خدا صلي الله عليه و آله آمده بود، مشاهده كردم و بعد از مغرب بالاي سر مبارك رسول خدا صلي الله عليه و آله قرار گرفت و ابتدا به آن جناب سلام كرد و بعد خود را به قبر چسباند. بعد از اين از جاي خود برخاست و در كنار قبر به نماز ايستاد و بعد شانه ي چپ خود را به قبر چسباند. سپس در كنار يكي از ستون ها قرار گرفت و شش ركعت نماز خواند و ركوع و سجود خود را به اندازه ي سه تسبيح طول داد و بعد سر به سجده گذاشت و طول داد به اندازه اي كه از عرقش ريگ ها، مرطوب شدند. (6)

پاورقي

1- بحارالانوار، ج 82، ص 110.
2- وافي، ج 2، ص 107.
3- بحارالانوار، ج 82، ص 110.
4- سوره مباركه واقعه، آيه 74.
5- الميزان، ج 19، ص 160؛ پرتوي از اسرار نماز، محسن قرائتي، ص173-174.
6- ادعيه و زيارات، ص 131 و 132.

بازگشت