ركوع، تركيبي است از فعل و ذكر
در ركوع، حركت و عمل، نشان فروتني و تواضع و خضوع است و ذكر، تسبيح خداي متعال. «سبحان ربي العظيم و بحمده»
گروهي از فرشتگان همواره در ركوع اند. (1)
انسان راكع، هماهنگ و همراه با فرشتگان مي شود، همسويي و همساني بنده اي زميني با فرشتگان آسماني. و چه افتخاري بالاتر از اين؟! (2)
پاورقي
1- نهج البلاغه، خطبه ي اول.
2- راز نماز، محسن قرائتي، ص78-77.