نشاط نو و تجديد روحيه، خواست طبيعي انسان و همساز با فطرت بشري است، تكرار وضو، به عنوان يك عامل نشاط مورد ستايش و توجه خاص اسلام قرار گرفته است.
در روايتي معصوم عليه السلام مي فرمايد:
«أَنَّ الْوُضُوءَ عَلَي الْوُضُوءِ نُورٌ عَلَي نُورٍ وَ مَنْ جَدَّدَ وُضُوءَهُ مِنْ غَيْرِ حَدَثٍ آخَرَ جَدَّدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ تَوْبَتَهُ مِنْ غَيْرِ اسْتِغْفَار؛ (1)
وضو گرفتن براي كسي كه وضودار است نوري است افزون بر نورانيت قبلي و تجديد وضو بدون آنكه وضوي قبلي باطل شده باشد موجب تجديد توبه انسان قبل از استغفار و درخواست او مي گردد.»
شايد رمز اين تأكيدات در مورد دوام و تكرار وضو اين باشد كه اكثر فعاليتهاي انسان الزاماً يا ترجيحاً مقيد به وضو است. غير از نماز و طواف كه الزاما مقيد به وضو است، دست زدن به متن قرآن و نام خدا و پيامبر و امامان معصوم عليهم السلام، بدون وضو ممنوع است.
در موارد زير نيز وضو گرفتن مستحب است: نماز ميت، قرائت و كتابت قرآن، مسح حواشي قرآن، انجام كارهاي مهم، موقع صرف غذا، هنگام خوابيدن، تماس با همسر، بازگشت از سفر و ورود به منزل، تجديد وضوي سابق براي به جاي آوردن نماز، پس از بذله گويي، به دنبال دروغ يا غيبت، و... (2)