طهارت شرط ورود به نماز است و آثار روحي و معنوي زيادي دارد اما پيش از هرگونه توضيحي دراين باره بايد معناي طهارت را بيان نماييم.
الف. مفهوم لغوي
طهارت از ماده «طَهُرَ» گرفته شده، به معني پاكيزگي و به معني «تنزه عن الذّم» هم آمده كه منظور، پاكي است. (1)
ب. اصطلاحي
معناي اصطلاحي طهارت نيز به معناي لغوي آن شباهت دارد. در معني طهارت گفته شده است:
«الطُهر الْخُلُو مِن النَجَاسَةِ.» (2)
خالي بودن از نجاست از طريق كسب طهارت، گاهي با وضو ميسر است، گاهي با غسل و در مواقعي هم با تيمم. البته عُرفا طهارت را به دو قسم ظاهري و باطني تقسيم كرده اند.
1. طهارت ظاهري: موجب رفع آلودگي ها از نجاسات ظاهري است.
2. طهارت باطني: پاك نمودن روح از مفاسد اخلاقي است. (3)
هر دو نوع طهارت را براي نمازگزار لازم دانسته اند. چنان كه گفته اند: «بر سالك الي اللّه لازم است كه در اوّل امر، رفع موانع و قذارات كند تا اتّصاف به طهارت و حصول طهور كه از عالم نور است، براي او ميسر شود و تا تطهير جميع قذارات ظاهريّه و باطنيّه و عينيّه و سريّه نشود سالك را حظّي محضر حضور نخواهد بود.» (4)