وظيفه ي نمازگزار در هنگام شنيدن اذان چيست و چگونه بايد به استقبال آن برود؟
اذان، نداي دعوت و صلاي رحمت است.
اذان، نواي دوستي و نغمه ي حق پويي است.
اذان، طلب عاشقان و خواستن عارفان است.
اذان، معناي تطهير و صفاي تكبير است.
اذان، باريابي به محضر يار و نزديكي به دادار است.
اذان، نور است و روشنايي، صحبت است و ديدار، لطف است
و عنايت، شكوه است و عزت، هدايت است و بيداري، حكايت است و دلنوازي و... بايد خود را آماده ي رويارويي با آن نمود.
شهيد ثاني مي فرمايد:
«هنگامي كه بانگ مؤذن را شنيدي، دلت را بر آن عرض بدار، اگر چنين يافتي كه دلت مالامال از محبت و سرور براي شنيدن اين نغمه ي آسماني است، پس بدان كه در روز قيامت، بانگ هاي روح پرور و جانفزا در گوشت طنين انداز خواهد بود و تو را با رحمت و الطاف بي كران الهي بشارت خواهد داد.» (1)