بهداشت نمازگزار


نمازگزار بايد قبل از ورود به مسجد به موارد زير توجه كند:
پاي او بايد پاكيزه و جورابش تميز باشد و هيچ گونه بوي ناراحت كننده از پا و بدن او به مشام نرسد.
چون خداوند از آلودگي و ناپاكي بنده اش متنفر است نمازگزار بايد هميشه بدن خود را از بوي ناخوشايند پاك سازد.
نمازگزار نبايد در محيط مسجد سيگار بكشد.
نمازگزار نبايد بعد از مصرف تره و سير و پياز خام به مسجد بيايد. (1)

نظافت مقدمه اي براي طهارت و طهارت مقدمه اي براي عبادت است، نشستن در كنار يكديگر در صف پرشكوه جماعت مسئوليت شخصي را در پاكيزگي افزون تر مي كند، هنگام مصافحه با مؤمنين شايسته نيست دستي كه دست مؤمني را مي فشارد آلودگي يا ميكروبي را به دست مؤمن انتقال دهد يا وضعيت انسان به گونه اي باشد كه دست دادن به مؤمنين، با رغبت آن ها همراه نباشد.
شايسته است مؤمن معطر و خوشبو باشد اگر عطسه يا سرفه مي كند جلوي دهان خود را بگيرد اگر بيمار است مثلا اگر گرفتار آنفلوآنزا و بيماري مسري ديگري است به احترام مؤمنين تا رفع خطر سرايت به ديگران از حضور در مسجد خودداري كند تا موجب اضرار و زيان رساندن به سلامت مؤمني نشود اين پاكيزگي بدن، لباس و دست هاي او را شامل مي شود. با توجه به خطر انتقال ميكروب هاي مدفوع از طريق دست، مؤمن شايسته نيست قبل از شستن دست خود با آب و صابون با مؤمن ديگري مصافحه نمايد. (2)

پاورقي

1- خانه دوست، «كانون بندگي»، ص79، جعفر شيخ الاسلامي، تهران، انتشارات ستاد اقامه نماز، چاپ: اول، 1389.
2- بهداشت مسجد، ص 90.

بازگشت