ترديدي نيست كه يك امام جماعت الگو و نمونه بايد داراي ويژگي هاي فراواني باشد. ولي نبايد انتظار داشت هر امام جماعتي از تمامي اين شرايط برخوردار باشد. اين انتظار نابجا چه بسا انسان را از فيض حضور در مسجد و نماز جماعت محروم نمايد. آنچه براي امام در نماز جماعت شرط است، همانا داشتن ملكه ي عدالت و پرهيز از رفتارهاي خلاف مروت است.
گاه مشاهده مي شود برخي از مردم بر پايه ي انتظارات بالايي كه از امام جماعت دارند، نسبت به حضور در مسجد، كوتاهي مي كنند. حال آن كه نمي توان همه چيز را از همگان انتظار داشت.
با آن كه فعال بودن امام جماعت در زمينه ي امور مربوط به مسجد، يك فضيلت به شمار مي رود، ولي بايد انتظارات خود را از هر امام جماعتي با توجه به شرايط و توانايي هاي او محدود كنيم؛ زيرا، برخي به دليل پيري، بيماري و يا اشتغالات علمي و كاري نمي توانند در تمامي برنامه هاي مربوط به مسجد فعالانه شركت كنند.
اين امر هرگز نبايد مانع از حضور در مسجد و نمازگزاردن با چنين ائمه ي جماعتي باشد. اگر امام جماعتي تنها، توان بر پا كردن نماز جماعت را داشته باشد، باز هم بايستي سپاسگزار او بود و زحماتش را ارج گزارد؛ زيرا او با همين كار، زمينه را براي بهره برداري از نماز پرفيض جماعت فراهم كرده است. كساني كه در غياب پيامبر صلي الله عليه و آله عهده دار نمازگزاردن در مسجد النبي بودند، هرگز نمي توانستند، مسجد را همچون خود آن حضرت اداره كنند؛ با اين حال، آنان مورد احترام پيامبر صلي الله عليه و آله بودند و مردم نيز با ديده ي احترام به آنان مي نگريستند. (1)