يكي از جلوه هاي ياد خدا در مسجد، تلاوت آيه هاي جانفزاي كتاب الهي است. پيشتر گذشت كه رسول خدا صلي الله عليه و آله خطاب به مردي كه در مسجد شعر مي سرود، فرمود:
«مساجد را براي قرآن خواندن ساخته اند.» (1)
اين سخن، تأكيدي خاص بر مسأله ي قرائت قرآن در مسجد است. بنابراين، رواياتي كه پيشتر در فضيلت «دعا» و «ذكر» در مسجد گذشت، هرگز در صدد نفي اهميت تلاوت قرآن در مسجد نيست.
مطالعه در رفتار مسلمانان صدر اسلام نشان مي دهد كه آنان نسبت به تلاوت قرآن در مسجد اهتمامي ويژه داشته اند. از كتاب هاي سيره ي پيامبر چنين برمي آيد كه مسلمانان علاوه بر تلاوت قرآن به صورت شخصي، شب ها نيز پس از نماز به شكل گروهي، در مسجد حاضر مي شدند و به تلاوت قرآن كريم مي پرداختند. گروه هاي تلاوت قرآن معمولا از جوانان پرشور تشكيل مي يافت. اين جلسات علاوه بر مسجد النبي در ديگر نقاط شهر مدينه نيز بر پا مي شد. (2)
جا دارد اين سنت نيكوي ياران پيامبر صلي الله عليه و آله را زنده كنيم و با برگزاري كلاس هاي آموزشي در مسجد، زمينه ي آشنايي جوانان را با مفاهيم قرآني فراهم نماييم. در اين باره نبايد تنها بر «قرائت قرآن» تأكيد كرد. شخصي به نام ابوعبدالرحمن مي گويد: «يكي از ياران پيامبر صلي الله عليه و آله كه قرآن را به ما آموزش مي داد، مي گفت: آنان هنگامي كه از رسول خدا صلي الله عليه و آله ده آيه ي قرآن را فرا مي گرفتند، به سراغ ده آيه ي ديگر نمي رفتند، مگر اين كه مسايل علمي و عملي آن ده آيه را ياد بگيرند.» (3)
به هر رو قرآن و مسجد داراي پيوندي ديرينه اند و مسجد برترين مكان ها براي آموزش كتاب خداست. در حديثي از پيامبر صلي الله عليه و آله آمده است:
«من احب القرآن فليحب المساجد؛(4)
دوستدار قرآن، دوستدار مسجد نيز هست.»
عبدالله بن عباس هم اين حديث را پيرامون فضيلت آموزش قرآن در مسجد از پيامبر صلي الله عليه و آله نقل كرده است:
«مردي از رسول خدا صلي الله عليه و آله پرسيد: برترين اعمال كدام است؟ پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: به ياد خدا بودن و اين پاسخ را سه بار تكرار نمود. آنگاه فرمود: هر گروهي كه در خانه اي از خانه هاي خدا گرد هم آيند تا كتاب خدا را فرا گيرند و درباره ي دانش هاي قرآني با يكديگر به بحث و گفتگو پردازند، تا آنگاه كه به اين كار مشغولند، ميهمان خدا به شمار مي آيند؛ فرشتگان با بال هاي خود بر چنين كساني سايه ي رحمت مي افكنند.» (5)